«Slutt med turar i skog og mark.» «Slutt å gå i fjella.» «Oppfør deg slik som andre.» «Få deg ein (øl)mage du også.» - Slik forestiller eg meg den pensjonisttilværelsen som nærmar seg. Draumen om å melde seg inn i samfunnet havarerte. Utan arbeid flyttar eg dit eg kom frå for å leve billigare og å stelle med ei eiga leiligheit.
Der ventar presset. Kanskje ikkje så mykje drikkepress. Men eg står lågt på stigen. Folk gidd ikkje høyre på meg. Kanskje dette med pondus og stor mage er reelt. Ikkje berre eg som er uglesett grunna trimming og turar.
Måtte berre få det ut. Dystre tankar kan vere ein positiv reaksjon på ei dystopisk utvikling. Eit liv der ein må anlegge ølvom og snakke ned dei som går turar for å få respekt er av det siste eg ynskjer meg. Då flyktar eg heller inn i fortida.